Wypadek śmiertelny na łodzi

Wypadek śmiertelny po śmierci pana D., który utonął w wyniku zderzenia łodzi na kanale La Manche. Pan D był na małej łodzi rybackiej ze swoim przyjacielem (właścicielem) i dwoma innymi osobami. Panowie łowili ryby w nocy na wędki. Trawler należący do pozwanych i obsługiwany przez nich, uderzył w  łódź poszkodowanych, powodując jej szybkie zatonięcie.

Zmarły i pozostali rybacy nie nosili kamizelek ratunkowych, a łódź nie była odpowiednio wyposażona w odpowiednią „wolną burtę” z tyłu, aby woda nie wpłynęła na pokład. Miała jednak właściwe światła nawigacyjne, ale nie było odpowiedniego obserwatora na brzegu. Trzy osoby na pokładzie utonęły tragicznie, a jedna tylko przeżyła. Nikt również nie pilnował brzegu – strażnik przybrzeża pozwolił sobie na rozproszenie uwagi, używając telefonu komórkowego i pracując na laptopie. Kapitan trawlera jest ponownie sądzony w 2021 r. Za przestępstwa polegające na nietrzymaniu warty. Jury w 2020 roku nie wydało werdyktu.

Raport Wydziału Badania Wypadków Morskich przedstawił właścicielom trawlera zalecenia mające na celu poprawę standardów wacht. Istnieje 2-letni okres przedawnienia w przypadku wypadków na morzu i poinstruowaliśmy starszego radcę Admiralicji o sporządzenie orzeczenia w sprawie kolizji, a przeciwko właścicielom trawlera zostało wszczęte postępowanie cywilne w Sądzie Admiralicji. Roszczenie było bronione przez ich ubezpieczycieli bez przyznania się do jakiejkolwiek winy po stronie właścicieli trawlera. Nie mogliśmy pozwać majątku właściciela małej łodzi rybackiej, ponieważ nie było ubezpieczenia i potencjalnie majątek nie miał aktywów. Łódź została kupiona na eBay za 500 funtów. Moja klientka nie chciała pozwać rodziny przyjaciela jej męża.

Tuż przed pierwszą rozprawą procesową sprawa została rozstrzygnięta na kwotę 125 000 GBP odszkodowania bez uzgodnionego podziału odpowiedzialności. Roszczenie o odszkodowanie było roszczeniem o odszkodowanie za utratę bliskiej osoby i roszczenia z tytułu zależności na mocy ustawy o wypadkach śmiertelnych z 1976 r. Podjęto wiele pracy, aby udowodnić zależność finansową, co obejmowało uzyskanie nakazu ujawnienia informacji, ujawnienia od banków wykorzystywanych do międzynarodowych przelewów pieniężnych oraz kontaktu z rumuńskim ministerstwem emerytur.